ارتباطات نامه
این وبلاگ را گروهی از دانشجویان رشته ارتباطات تشکیل داده اندارتباطات نامه
این وبلاگ را گروهی از دانشجویان رشته ارتباطات تشکیل داده انداما نه هنوز
چمعه با فکر و سعی نویسنده آسمان بچه های 84 یه جور جشن فارغ التحصیلی واسه خودشون گرفته بودن که با تمام سادگیش مهمترین اتفاق این دوره دوساله بود . چن وقت پیش که می خوندم دکتر معتمدنژاد تو افتتاح یه وبلاگ دانشجویی شرکت کرده به علامه ای ها حسودیم میشد جمعه آقایان دکتر فرهنگی – دکتر دادگران – دکتر عقیلی – دکتر رسولی- و خانم دکتر ببران با ما بودند چه ساده و چه صمیمی - کیلومترهایی که برای خاطرما آمدند و غروری که به ما دادند در یادمان می ماند استاد بودنشان در یادمان می ماند. متشکرم
پ ن: از همه بچه هایی که واسه خودمون نوشابه باز کردن مرسی و...
پروژه های هویت
اصغر شرفی می گوید که هویت او را نمی شود فروخت و نمی داند افتخاراتش را چگونه برای نوه اش توضیح دهد.. ولی پاس را فروخته اند. اموز یا فردا پاسی وجود نخواهد داشت عصر جدید با آن تعبیر مارکس از اصیل ترین وپژگی اش همه را از دل بستن به ثبات و تداوم بازمی دارد. هویت عمیق ترین متعلقی است که هر کس در خود در مقابل دیگری می یابد. و عموما باثبات ترین حوزه های موجد معنا دست آویز پروژه های هویت سازی فردی و جمعی قرار می گیرند. معنا هایی که قدرت بسیج کنندگی و کنش در فضای عمومی را داشته باشند. در زمانه دود شدن تمامی استوانه ها و بی معنی شدن تمامی بسیج ها و جبهه ها وجود خالی خود را در جستجوی معنایی به کمپانی های معنا سازی عاریه می دهیم تا تداوم و ثباتی در وجودمان پیدا کنیم. و بعد چنان با این معنا های یکی می شویم که پوچی و تزلزل و ساختگی بودن این نمادها را فراموش کنیم. و با این معانی زندگی می کنیم می جنگیم و می میریم و بعد در ترمینالی در خبری در کتابی می گویند که آن کشور آن باشگاه آن خون و .... دیگه وجود ندارد. و ما به نوه مان فکر می کنیم.در غیاب مخاطب
4495 اثر در بخش سیما 731 اثر در صدا 650 اثر خبری و 205 تحقیق با شعار اتحاد ملی انسجام اسلامی و شبکه استانی در پانزدهمین جشنواره تولیدات شبکه های استانی صدا و سیما در محمود آباد مازندران از 21 تا 24 خرداد باهم رقابت خواهند کرد. که این آثار از طرف 28 شبکه تلویزیونی 30 شبکه رادیویی 7 رادیوی شهری 5 سیما و 3 صدای محلی به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است. به نظرم جشن به هر بهانه ای چیز خوبیه ومخصوصا شش هزار بهانه هم براش داشته باشی . ولی بعد از پانزده دوره برگزاری جشنواره در دل یک بوروکراسی هیچ برایند سلیقه و هدف و بازده مشخص و مداومی را نمی توان برای این اتفاق پرهزینه قایل شد. چیزی که می توان فهمید این است که جشنواره سوای مفرداتش نوعی تشویق مصلحت اندیشانه و مساوات گرایانه کارکنان سطوح مختلف مراکز از طرف مدیران مرکزی است. به طوری که تقریبا مرکزی دست خالی از آنجا برنمی گردد. نفس جدا کردن برنامه های ساخته شده در مراکز از جشنواره مشابهی که برای شبکه های سراسری ایجاد شده نشانگر شکلی بودن این اتفاق است. هرچند اهداف و مخاطب این شبکه ها باهم متفاوت است ولی ارزش هنری و رسانه ای محصول نهایی یک تحقیق یک گزارش یک تاک شو یا هرچیز دیگری ربطی به بستر تولید آن ندارد. در واقع این تقسم بندی شبکه ها و برنامه سازان به شبکه های درجه یک و درجه دو و مخاطبان درجه یک و درجه دو مسکنی برای حس نشدن شیوه تقسم بودجه برنامه سازی بین تهران و مراکز است.که مبتنی بر انگاره های مدیریتی نیم قرن پیش و پول نفتی است که از تهران جاری می شود.مگه جردن چی داره
تنها استادمون بوردیو درس میده .شمالی که همه چیز داره غربی که دلش به فرهنگ خوشه و شرقی که پولداره و جنوبی که هیچ نداره و تمایل به تقسیم فضابر اساس این گروه بندی و اقتضائات خاص هر فضا و ارزش نمادین آن .هر رابطه ای از نظر بوردیو (به روایت استاد و فهم من) ماهیت مبادله ای دارد . و هرکس در این مبادله با سرمایه بیشتری وارد شود .قدرت بیشتری داشته و رابطه را در جهت اهداف خود پیش خواهد برد. مفهوم سرمایه نزد بوردیو اعم از سرمایه اقتصادی اجتماعی فرهنگی و نمادین است . سرمایه نمادین کمیت پذیری دقیقی نداره و مثلا زندگی در محله ای خاص تدریس در دانشگاهی خاص خوردن غذایی خاص نوع آهنگ لباس نوع تفریح و... می تواند از نظر دیگران دارای سرمایه نمادین بالا یا پایینی باشه. آنچه برامون مهمه بالا فهم شدن سرمایه کل مان در مبادلات و روابطمونه و به این دلیل ممکنه که ما میزان بسیار زیادی از سرمایه اقتصادی خود را برای زندگی در محله ای خاص یا تحصیل در مدرسه ای یا داشتن وسیله ای هزینه کنیم . در واقع ما میزان مشخص از سرمایه اقتصادی را با دامنه مبهمی از سرمایه نمادین مبادله می کنیم به این امید که دیگران ما را در دارای حد بالای آن دامنه فرض کنند.و در زندگی و رفتار خود بدون آنکه تمایزی واقعی شکل گرفته باشد متمایز از... جلوه کنیم. این در مورد کالا ها و محلات و مدها و آهنگها و رمانها و همه چیزهای جدیدی که هنوز جامعه موفق به تعیین سرمایه نمادین دقیق آنها نشده می تواند صادق باشد.و توضیح دهنده دلیل موقتی و فرسایشی بودن مدهای اجتماعی از هر نوعشان است.(خوش به حال دوستی که میگه خونشون بهترین جای شهره.)