در چشم باد: هزینه های توهم

در چشم باد دومین مجموعه از سه گانه ای بود که  از نیمه اول دهه هشتاد سوگلی و چشم و چراغ مدیران صداوسیما بوده اند. مختارنامه ،یوسف پیامبر و در چشم باد سریال هایی بودند که برای تولیدشان چک سفید گرفته بودند و قرار بود  معنی  فاخری باشند که  آرمان تولید  تلویزیونی گرفته شده بود. تولیدات فاخر  در گفتمان  مدیران صداو سیما  ظاهرا به برنامه هایی اطلاق می شود که قرار است پیام بزرگی را با هزینه هر چه بالاتر برای مخاطبان شیرفهم کنند. و آنچه معیار تشخیص اهمیت این پیامهاست چیزی است که مصلحت مخاطب  خوانده می شود و نه خواست ونیاز تماشاگران.همچنان که  این سه مجموعه بر مبنای سه ایدئولوژی شیعی - اسلامی و ایرانی قرار بود و هست که حرف های بزرگی بزنند و دردهای و مسایل عمیقی را مطرح کنند .آنچنان که جعفری جوزانی فکر می کند که او دردهای مکرر تاریخ معاصر ایران و راه برون رفت را به مردم  نشان داده و می خواهد که همه این مجموعه را وصیت نامه او بدونند. بدون هیچ تردیدی در چشم باد نه به عنوان یک وصیت نامه و کارزار فنی و هنری که به عنوان یک سریال تلویزیونی شکستی کامل بود بادی بود که بر چشم جامعه نیامد .وقتی برنامه ای با هر دوزی از پیام دیده نمی شود و به چشم نمی آید و  موضوع صحبت نمی شود. دیگر اهمیتی ندارد که سوای تماشا نشدن چه کارهای دیگری توانسته انجام دهد. در دوره ای که قرار بود در چشم باد در بهترین باکس پخش مخاطبان را به اشراق برساند فارسی وان با ساپ اپراهایش و ویکتوریا و افسانه افسونگرش نقل  محافل دورترین شهرستانهای ایران شد.در چشم باد وصیت برباد رفته ای است که در خوشبینانه ترین حالت 12  تا 48 میلیارد تومان از بودجه فرهنگی کشور را اگر هدر نکرد به بدترین نحوی مورد استفاده قرار داد. امروز و در دوره بعد از فارسی وان اگر  در نگاه مدیران صدا و سیما اندک امکانی برای واقع بینی باشد  دیگر مجالی برای بازی با کلمات و مصلحت و فاخر و ... برای پوشاندن بی ارزشی مخاطب در سیاست گذاری تولید تلویزیونی وجود ندارد. تا وقتی ماهیت اصلی تلویزیون به عنوان رسانه ای برای سرگرمی مورد قبول واقع نشده باشد. تا وقتی تلویزیون در مورد میزان تاثیر گذاری و قدرت خود متوهم است تا وقتی مدیران درکی خطی از فرایند ارتباط و درکی منفعل از فرایند تماشا و تماشاگر دارند و تا وقتی که از نظر سیاست پیشه گان تلویزیون جعبه جادو و خم رنگرزی جمعی است و تا وقتی که  ... باید منتظر شعبده های نوابغی باشیم که  در ساده دلانه ترین تصور ممکن هزینه نوشتن وصیت نامه خود را از گلوی چاههای نفت کشور بیرون می کشند