بیستمین رئیس

سر مایکل لئونز  پنجاه  و هفت ساله به عنوان بیستمین رئیس بی بی سی بعد از ترک آن توسط مایکل گرید انتخاب شد. لئونز اولین مدیر بعد از تغییر در سیستم نظارت بربی بی سی در پی انتشار گزارش لردهاتورن است. مایکل لئونز استاد سیاست عمومی در دانشگاه بیرمنگام و عضو  ارشد در چند شورای منطقه ای بوده است . تجارب لئونز در برادکست به مدیر غیر اجرایی در تلویزیون مرکزی و  مشاور مدیر منطقه ای ای تی وی محدود می شود . لئونز سه سال گذشته را به همکاری نزدیک با گوردون براون ( جانشین بلر و وزیر دارایی) در تنظیم مالیاتها گذرانده و روابط نزدیکی با حزب کارگر دارد. محافظه کاران سوابق کاری غیرمرتبط و گرایشات سیاسی او را  دلیل بی صلاحیتی او برای این شغل دانسته اند. سر مایکل لئونز بعد از دریافت خبر انتصاب خود گفت که زیاد تلویزیون نگاه نمی کند.ولی خود را متعهد به برآورده کردن انتظار عمومی  برای استقلال و کیفیت برنامه ها می داند. مهمترین چالشهای پیشروی مایکل لئونز تصمیم گیری برای چگونگی هزینه کرد حق امتیاز در شش سال آینده ـ تصمیم گیری در مورد چگونگی ارتقای طرحهای پخش برای درخواست ـ بازنگری طرحهای آموزشی سردبیری و تعیین نهایی رویکرد  ماهواره ای بی بی سی است. منبع: بی بی سی - دیلی تلگراف

افکار ملتها در آینۀ گوگل

   گوگل، نیرومندترین پایگاه جستجوی اینترنتی، از یکی از نهانی‌ترین رازهایش پرده برداشته است:  چه ملتی در گوگل دنبال چه می گردد؟  کدام ملت مشتاقانه دنبال دمکراسی است؟  چه کسی مؤمنانه دنبال الله یا مسیح است؟  چه جماعتی بیش از دیگران واژه های «مخدر» یا «سکس» را در سایت جستجوی گوگل تایپ می کند اسرارهیچ ملتی پرده پوشی نشده
است. بنا به گزارش گوگل، پاکستانی ها بیش از ملتهای دیگر دنبال «کاریکاتور دانمارکی» می گردند. در تایپ واژۀ «سکس» هم از دیگران جلوترند. ملت همسایه و رقیب آنها، هند، بافاصله ای اندک در مرتبۀ بعدی جای قرار دارد. سایت ِ قیاسی ـ آماری ِ گوگل که به تازگی راه افتاده نشان می دهد هر واژه یا عبارتی چند بار موضوع جستجوی کاربران چه کشور و شهری بوده است.  این فهرست قدر مطلق جستجوها، مثلا، در پی «غذای گربه» را ثبت می کند. سپس محاسبه می کند ده کشوری که بیش از عبارتی دیگر ـــ مثلا «غذای سگ» ــــ دنبال این واژه بوده اند کدامند.احتمال دارد سایت محاسب گوگل سبب واکنشهایی آمیخته به بهت و حیرت، شرمندگی و خنده در سراسر جهان شود. در حالی که گوگل بر تلاش خویش برای حفظ موضوعهای خصوصی اشخاص پای می فشرد، سایت جدید محرمیت جمعی ملتها را، اگر چنین چیزی وجود خارجی داشته باشد، ذرّه ای پنهان نمی کند ــــ مثلا رعایت این حق که بریتانیایی ها نخواهند کسی بداند چقدر دنبال واژۀ «دستنبند پلیس» می گردند، یا رهبران چین نخواهند کسی بفهمد زبان ماندارین پس از انگلیسی دومین زبانی است که تکرار جستجو برای واژۀ «دموکراسی» در آن غالب است، یا تمایل مقامهای جاهای دیگر که نخواهند کسی بو ببرد کاربران عرب زبان ندرتـاً دنبال واژۀ «دموکراسی» می گردند.
گوگل علاقه به سیاستمداران را هم ـــ در کنار کشورها، مارک کالاها و هر چیزی که مردم به دنبال دانستن آن می گردند ـــ رده بندی می کند. اکنون کسانی که خیلی از خودشان خوششان می آید (و مردم مدام اسمشان را در گوگل جستجو می کنند) می توانند ببینند چند نفر اهل کجا اسمشان را تایپ کرده اند، و مهمتر اینکه اسم آنها را بیشتر تایپ کرده اند یا اسم رقیبانشان را.در هند این گمان که سونیا گاندی قدرت پشت ِ مانموهان سینگ، نخست وزیر، است با نتایج رده بندی گوگل تقویت می شود. گاندی به عنوان رهبر حزب کنگره 50 درصد بیش از سینگ جستجوکننده دارد.رفتار کاربران فرانسوی هم کشمکش بر سر قدرت را روشن می کند.  نیکلاس سارکوزی، وزیر کشور، یکتنه به اندازۀ مجموع رقیبانش، پرزیدنت ژاک شیراک و نخست وزیر دومینیک دو ویلپن، جستجوکننده دارد. شاخص گوگل می تواند برای سیاستمدارانی که شمار آرایشان رو به کاهش دارد مایۀ قوت قلب باشد زیرا نشان می دهد افراد چند بار دنبال یک اسم گشته اند، نه اینکه آیا صاحب آن اسم را دوست دارند یا نه.  به عنوان مصداق حرف ماکیاولی در عصر وب، اگر قرار بر انتخاب میان محبت یا کنجکاوی باشد، بهتر است مردم دنبال اسم شهریار ــــ یا رئیس جمهور یا نخست وزیر ـــ بگردند تا اینکه دوستش داشته باشند.جرج بوش در میان جستجوگران روسی دست کم هفت بار بیش از همتایش در خود روسیه، ولادیمیر پوتین، خواستار دارد. در میان کاربران فرانسوی پنجاه درصد بیش از شیراک، و در میان ایرانیان دو برابر محمود احمدی نژاد جستجوگر دارد.
تمام داده های این سایت خلاف انتظار نیست. مردم شهرهای بستن و مینیاپولیس در آمریکا، و هالیفاکس و نوا اسکوشا در کانادا بیش از دیگران دنبال اطلاعات مربوط به دستکش می گردند. اهالی دوبلین ظاهرا بیش از سایر خلایق حواسشان پی آبجو گینس است، و مردم پاکستان و هند رکوردداران جهان در جستجو برای جهیزیه اند.برخی یافته های دیگر عجیب تر و توضیح آنها دشوارتر است. در عربستان گرچه همجنس‌خواهی مجازات مرگ دارد،‌ آن کشور در میان جستجوگران «همجنس‌بازی» بعد از فیلیپین در مرتبۀ دوم است.  و نگاه کنیم به فهرست مردمان کشورهایی که پی واژۀ «عشق» به زبان فرانسه می گردند.  نام شهر پاریس که به مأمن عشاق شهرت دارد در این فهرست دیده نمی شود. مرتبۀ اول تا سوم ده نام فهرست عشق جویان از آن ِ شهرهای رباط در مراکش، الجزیره و تونس است.
یافته های دیگر همان است که انتظارش می رود. بیشترین جستجوکنندگان کلمۀ الله از کشورهای اسلامی اند اما با نقل مکان واقعیتهای اجتماعی، این کلمه بیشتر در گوگل به زبان هلندی جستجو می شود تا در زبان عربی.  سایتهای نروژی، فرانسه، هلندی،‌ سوئدی و آلمانی بیشترین جستجو برای الله را در خود ثبت کرده اند.در هند و پاکستان که اغلب گمان می رود از امتیاز صحبت‌کردن به انگلیسی با لهجۀ بریتانیایی، گرچه بدون زیورها و پیرایه های زبانی ِ آن گویش، برخوردارند، سایت گوگل نشان می دهد این امتیاز تا چه محدود به نخبگان شهرنشین است و چه شمار عظیمی از مردم برای به دست آوردن مشاغلی در مراکز ارتباطات جدید منطقه دلمشغول بالابردن سطح زبان خویش اند.  این دو کشور از نظر جستجو برای «بهبود انگلیسی» و «آموزش ارتباطات» در صدر فهرست شاخص گوگل جای دارند.گرچه گمان می رود واژۀ «تفنگ» مترادف نام ایالات متحدۀ آمریکا است، شمار فزایندۀ آدم ربایی و قتل در آمریکای لاتین شاید سبب کشاندن جستجوگران این کلمه به سایت گوگل شده باشد.  شهر بوئنوس آیرس در آرژانتین در صدر شهرهای تفنگ‌جو، و خود کشور از این نظر از ایالات متحده جلو زده است. شیلی، مکزیک و پرو هم در فهرست ده کشور مشتاق اطلاعات دربارۀ سلاح قرار دارند.  و گرچه دولت جدید شیلی اعلام کرده است خشونت گروههای نئونازی را سرکوبی خواهد کرد، این دار و دسته ها در شهر سانتیاگو و کلا کشور شیلی بیش از هر جای دیگر جستجوکننده دارند. از سیستم گوگل می توان خواست دربارۀ تک تک کشورها اطلاعات خواست تا بتوان مثلا نتیجه گرفت مردمان افغانستان، ایران، عراق و عربستان سعودی تا چه اندازه دنبال کلمۀ «دموکراسی» می گردند. دولت بوش احتمالا از پاسخ گوگل به درخواست چنین محاسبه‌ای برای هر یک از این کشورها خشنود نخواهد شد: «واژۀ مورد نظر شما» ــــ یعنی دموکراسی در فارسی یا عربی ـــ «به آن اندازه جستجو نشده که بتوان برای آن نمودار رسم کرد.»
برداشت از سایت: http://www,mghaed.com

گزارشی از تظاهرات در دنیای مجازی علیه جنگ با ایران

صحنه ای از قسمت اول ماتریکس که نیوو برای انتخابی سرنوشت ساز  به کپسولهای آبی و قرمز در دستان مورفیوس نگاه می کرد را خیلی ها خیلی به یاد دارند . به نظرم الان دیگر فرقی نمی کرد منجی آبی را بخورد یا قرمز را  مهم این بود که او باید منجی می شد. 

تپه مقابل کنگره آمریکا روز بیستم فوریه (اول اسفند) شاهد تظاهراتی در مخالفت با جنگ احتمالی آمریکا علیه ایران بود. این تجمع در کمتر از پانزده دقیقه سازماندهی شد و خبر برگزاری اش دهان به دهان، از گروهی به گروه دیگر بازگو شد. تظاهرکنندگان روی پلاکاردها و تی‌شرت‌های خود شعارهای ضد جنگ نوشته بودند و شعارهایی مثل «بوش، جنایتکار است!» و «با کودکان ایرانی نجنگید! با کودکان فلسطینی نجنگید!» زمزمه می‌کردند.به احتمال زیاد اولین چیزی که پس از شنیدن واژه‌های «تظاهرات»، «راهپیمایی» یا «میتینگ» به ذهنتان خطور می‌کند، تعداد زیاد مردم «واقعی» هستند که با در دست داشتن پرچم‌ها و پلاکاردها در جایی «حقیقی» گرد هم آمده اند و با شعارهایشان می خواهند از فرد یا موضوعی حمایت کنند یا مخالفت خود را نشان دهند. در حالی که تمام گزارش بالا یک گزارش واقعی از یک سرزمین مجازی است به نام «زندگی دوم».

دنیایی از جنس بلور

• تعداد کل ساکنان: 4,064,016
• ساکنانی که طی 60 روز گذشته در «زندگی دوم» فعال بوده اند: 1,361,704
• گردش مالی در 24 ساعت (به دلار آمریکا): 1,563,444
• این آمار در ساعت پنج بعدازظهر روز 26 فوریه 2007 از سایت «زندگی دوم» برگرفته شده است
  .Second Life (زندگی دوم) چیزی نیست جز یک بازی اینترنتی در فضایی سه بعدی و مجازی؛ فضایی که به کاربرانش امکان می‌دهد تا تمام آرزوهایشان را در «زندگی دوم» خود به تحقق برسانند و زندگی شان را از نو، آنگونه که می خواهند بسازند.هرکس در این دنیای سه بعدی، نه تنها کفش و لباس دلخواه خود را طراحی می کند بلکه می تواند چهره و اندامش را هم آنگونه که می خواهد بسازد.کاربران در این دنیای مجازی که در سال 2003 خلق شد، با یکدیگر معاشرت می کنند، در باشگاههای مختلف عضو می شوند، به میهمانی می روند و می رقصند، رانندگی می کنند و سوار هواپیما می شوند، زمین می خرند یا اجاره می کنند، خانه می سازند، کسب و کار راه می اندازند، کالاهای گوناگون تولید می کنند و به تجارت می پردازند.زندگی دوم، پیوندی محکم با دنیای واقعی دارد و برای برخی از «شهروندان»، فراتر از یک بازی است؛ کسانی که کسب و کارشان در این دنیای مجازی را جدی می گیرند، با درآمدی که بر اثر فروش کالا یا ساخت فیلم دست می آورند، زندگی واقعی خود را اداره می کنند.واحد پول رایج در این دنیای مجازی، «لیندن‌دلار» است که نرخ برابری اش با دلار آمریکا به طور روزانه تعیین می شود و گردش مالی آن ماهانه به چهار میلیون دلار آمریکا می رسد. در حال حاضر هر دلار آمریکا، تقریبا معادل 270 «لیندن دلار» است.شهروندان همچنین می‌توانند حقوق قانونی چیزهایی که در «زندگی دوم» تولید کرده‌اند را در زندگی واقعی برای خود ثبت کنند. چیزی شبیه ثبت اختراع یا ایده!

من توام یا تو منی؟

دنیای مجازی که با فضایی سه بعدی به انسانها امکان دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به «زندگی» بپردازند، پانزده سال پیش فقط تصوری جسورانه در رمان «اسنو کرش» نوشته نیل استیفنسن بود. اما این دنیای ماورایی یا «متاورس» اکنون به فضایی دست یافتنی تبدیل شده که «زندگی دوم» یکی از موفقترین نمونه های آن است.بسیاری از شرکت‌های بزرگ در دنیا مشغول خریدن فضا و امکانات در این سرزمین مجازی هستند. آدیداس، تویوتا، آی بی ام، جنرال موتورز و سان مایکروسیستمز از جمله این شرکت‌ها هستند. دانشگاههای معتبر از جمله دانشگاه هاروارد و دانشگاه فنی دلفت کلاسهای مجازی خود را در «زندگی دوم» برپا کرده اند و هزاران سخنرانی و سمینار در این فضای مجازی انجام شده است.شرکت هتل‌سازی استاروود در این سرزمین، هتل‌های مجازی می‌سازد و خبرگزاری رویتر چند ماهی است که دفتر خبری خود را در این سرزمین راه‌اندازی کرده و وقایع و اتفاقات «زندگی دوم» را پوشش می‌دهد. سوئد هم اولین کشوری است که اعلام کرده، قصد دارد در این دنیای مجازی اینترنتی سفارتخانه داشته باشد.تمام این نسخه‌برداری ها و شبیه سازی ها، رفته رفته مرز میان دنیای واقعی و مجازی را کمرنگ می کند و نشانه ظهور عصر تازه ای در ارتباطات است؛ جایی که تصویرسازی های گرافیکی و فایل های کامپیوتری جایگزین فعالیتهای «واقعی» می شود.

«نه» به جنگ: از ویتنام تا ایران

گروههای سیاسی، اجتماعی و مذهبی با بر پا کردن تجمع ها، باشگاه ها و حتی عبادتگاههای خود، این فضای تازه را برای ترویج و تبلیغ نظرات خود برگزیده اند. نمونه تازه ای از این فعالیت سیاسی - اجتماعی، تظاهرات ضد جنگ با ایران بود؛ جایی که مخالفان جنگ با Avatarها یا شکل و شمایل مجازی خود حاضر شدند و تابلوهای اعتراض آمیز در دست گرفتند و فریاد زدند.پلوت تریسر از SLLU^* (گروه «اتحاد چپ» زندگی دوم) در گفت‌وگویی با «سکندلایف هرالد»، روزنامه ای که درباره رویدادهای این فضای مجازی منتشر می شود، گفت: «من فکر می‌کنم مهم است که همه مردم علیه رئیس‌جمهور جنگ‌طلب ایالات متحده متحد شوند. خیلی مهم است که آن عده از آمریکایی‌هایی که صلح‌طلب هستند و حسن نیت دارند به او بگویند که تصمیمش را عوض کند. همچنین مهم است که دوستداران حقیقی ایالات متحده به بوش بگویند که اشتباه می‌کند. کودکان ایرانی بی‌گناهند، درست مثل کودکان عراقی. به جنگ و به هر ماجراجویی امپریالیستی آمریکا در خاورمیانه، «نه» بگوییم.»در میان تظاهرکنندگان، کسانی هم بودند که سابقه شرکت در تجمع ها و تظاهرات «واقعی» را داشتند. به عقیده این گروه، تظاهرات در دنیای مجازی هم می تواند کارکردی مثل تجمع در جهان واقعی داشته باشد.جان گیج از شرکت «سان مایکروسیستمز» که در این تجمع ضد جنگ شرکت داشت می گوید: «سال‌ها قبل من یکی از سازمان‌دهندگان تجمعی بودم که ۴۰۰ هزار نفر را علیه جنگ ویتنام بسیج کرد و ریچارد نیکسون را به دردسر انداخت. قرار بود که در جنگ ویتنام از بمب اتم استفاده شود و ما نگذاشتیم. همان کار را باید اینجا هم تکرار کنیم.»

* Second Life Left Unity

برداشت از سایت زیگزاگ

مصیبت نامه : روزهای بدون تکفا

فاوانیوز: "امیر حسین سعیدی نائینی" رئیس سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور طی نامه‌ای به "محمد سلیمانی" وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، خواستار ملاقات با وی شده است.

...بیش از یکسال و اندی است که جامعه فناوری اطلاعات را ریاضتی تلخ و جانکاه در بر گرفته، آنچنان که هر روزشان بدتر از دیروز است.
اگرت هنوز مهر پرسیدن در دل است بدان که
روزشان از ظلمت و تاریکی نمونه شب و جانشان از کسادی و بی‌رونقی مجاور لب.
آسیمه سر راهی می‌روند و از این ستون به آن ستون هفته و ماهی می‌گذرانند.
قراردادی نبستند مگر آنکه در کامشان زهر مار شد و یا چون شرنگی جان شکار آمد.
مدت مدیدی است که روی بخشایش ندیده و بوی آسایش نشنیده‌اند.
هنوز از دام وام پارینه نرسته‌اند که دام وام آتیه انتظارشان را می‌کشد.
پوست و مو بر تنشان از تنگدستی زنجیره و زندان است.
هرگز این مایه خون جگری و شکنج نبوده، لاجرم رنج‌نامه‌ای انگاشته و مطرح انظار می‌نمایم.
مکن افسانه ما گوش که این مایه غم حیف باشد که بر آن خاطر خرم گذرد
و از آنجا گفته‌اند،
هر که دست از جان شوید هر چه در دل دارد گوید
...

همایش اخلاق رایانه ای پاک

""سی دی ویروسی به کسی ندهیم"، "رمز ایمیل هر کسی برای خودش است"، "همه برای چت کردن مناسب نیستند"، "پشت رایانه صاف بنشینیم" و "اینترنت همراه بزرگترها" "یادمون باشه، سی‌دی کپی خیلی بده"،"پشت رایانه زیاد ننشینم"، "بازی‌های ایرانی مناسبترند" و "فایل‌های دیگران برای خودشان است.
اینا محورهای همایشی بودند که روز سه شنبه در تهران برای بچه ها برگزار شد.
خب ما که بچه نیستیم.

مصایب آن لاین

نتایج یک طرح پیمایشی ان لاین که توسط  یک مرکز حمایت از نوجوانان در امریکا انجام شده و نتایج آن توسط  رویتر  گزارش شده می گوید که دسترسی نوجوانان به ابزارهای ارتباطی جدید موجب رواج شدید اشکال جدیدی از محدودیت و کنترل و رابطه غیر دلخواهانه بین نوجوانان امریکایی شده است . نتایج این تحقیق می گوید که نوجوامان حسود از لوازمی چون موبایل و اینترنت و مسنجرها برای کنترل دوستانی که با انها رابطه دارند استفاده می کنند. به طوریکه 25 درصد  نوجوانان تحت پیمایش گفته اند که  از  ده شب تا پنج صبح لااقل هرساعت یک مسیج یا تماس درباره اینکه با کی کجا هستند و چه کار می کنند دریافت می کنند. و یک ششم شان هر ساعت تا ده مسیج و تماس چک آپ از دوستان خود دریافت می کنند. یک سوم این نوجوانان از وضعیتی که دارند بسیار ناراضی هستند یک چهارم آنها می گویند که از طریق این وسایل مورد تحقیر قرار می گیرند و یک پنجمشان از طریق این وسایل برای برقراری رابطه تحت فشار قرار می گیرند و یک دهمشان تجربه تهدید به خشونت را از طرف دوستانشان را داشته اند. با این وجود اکثریت بسیار بالایی(72 تا 82 درصد) از این نوجوانان از در میان گذاشتن مشکل خود با والدینشان ابا دارند. یک دومشان مشکلشان را خطرناک نمی دانند و یک چهارم نوجوانان دلیل آن را نگرانی از  محدود شدن دسترسی خود به موبایل و سایر وسایل ارتباطی می دانند. این پیمایش از 15 تا 22 دسامبر سال گذشته بین 615 نوجوان 13تا18 ساله با ضریب اطمینان نود و پنج درصد انجام شده است.

بدون شرح