روشهای کیفی تحقیق در ارتباطات :هم استراتژی هم تاکتیک

 

الان دیگه برا نوشتن از کتاب روشهای تحقیق کیفی در ارتباطات خیلی دیره. کتابی که ازدیدن و خوندنش لذت بردم.ولی برای تشکر از دکتر گیویان به خاطر نگاه عمیق و عزم و قدمی که در چهت آنچه به نظرشان ارتباطات مطلوب هست  برداشته اند دیر نیست. سوای خود کتاب که یکی از حرفه ترین و زیباترین صفحه آرایی ها را بین کتاب های ارتباطات دارد. و محتوای بروز و سطح متناسبش با وضعیت تحقیقات کیفی در ارتباطات ایران اون چند صفحه مقدمه دکتر گیویان یکی از ضروری  ترین آسیب شناسی های مطالعات ارتباطی در ایران است. همه دانشجویانی که پایان نامه ای را نوشته اند می دانند که در صادقانه ترین و علمی ترین حالت قابل تصور برای درست در آمدن فرمول کوکران از چه شگردهایی که استفاده نکرده اند و  چه جامعه های عجیب و غریبی را که انتخاب نکرده اند. که آخر سر هم به لطف نظر پاک و خطاپوش استاد و داور به  اثبات چیزی که از همون اول هم معلوم بود رسیده اند.  اگه غیر اینجا و یکی دو جا مثل اینجا می تونستی جایی پیدا کنی  که ارتباطاتی هاش فکر کنن مهمترین مسولیتشون پرداختن به همچین مواردی با همچون روشهایی است.باید اسم ارتباطات رو از لیست دانشهای علوم اجتماعی پاک می شد.شاید دلیل اصلی این موضوع را عدم انجام آن شیفت پارادایمی دهه هشتادی  (که لیندلف و تیلور می گویند) در ایران دانست. تو این چند سال ارتباطات به اندازه ای که لازم داشته  دانشجو و استاد کمی  پرورش داده  ولی چیزی که در این سیل ارتباطاتی کم دیده می شود دیدن کلیت ارتباطات و مسئولیت های آن نسبت به جامعه است. و چنین نگاهی به صورتی عمیق در استادی چون دکتر گیویان وجود دارد. که  با ترجمه هایی چون همین کتاب و ارتباطات آیینی و نوشته هایش می خواهد توانایی ارتباطات برای رقص در میانه میدان زندگی ایرانی را تقویت کند.و اگر امیدی به فردای این رشته در ایران هست از راهی است که سعی و تلاش گیویان ها برای ما باز می کند.تحقیقات کیفی به مثابه روشی که مبتنی بر دیدگاه و ارزشهای مشخصی در روابط اجتماعی است و درک ویژه ای از انسان را اقتضا می کند مسیری است که با حرکت در آن ارتباطات می تواند به تبیین خود در جامعه و جامعه در خود دست یابد.