آرگو

چند شب پیش که دکتر کوثری در شبکه محترم چهار بود و با دکتر میرزایی را جع به چیزی که آن را اخلاق ارتباطی می گفتند صحبت می کردند.  وقتی دکتر کوثری خواست که راجع به تاثیر موبایل بر فرسایش پرده ها و حریم های بین جنسی و کم شدن تمایز ادبیات و گفتارهای دو جنس و افزایش اشتراک در آرگو (زبان و اصطلاحات تقریبا رمزی و اختصاصی) صحبت کند دکتر میرزایی ترسان وپر استرس سئوال بی خطری راجع به استفاده زیاده از حد از موبایل به وسط حرفهای دکتر فرستاد و بار دوم محمد صالح اعلا که کلام را به اصطلاح در حال انعقاد دید توضیح داد که البته منظور دکتر کوثری اینه که چنین موضوعی ممکنه تنها در بعضی از گروه های جوان در کشور اتفاق بیفتد وگرنه اکثریت قاطع جوانان آن چنان نیستند که دکتر می خواستند بگویند. و لابد آرگو های اختصاصی و کشف رمز نشده خود را حفظ کرده اند. شاید دلیل این دست پاچگی و احتیاط بیش از حد به معذرت خواهی یکی دو ماه قبل رضا کیانیان از مرده فردین  و زنده ناصر ملک مطیعی برگردد که شیشه عمر برنامه را لرزان کرد. موضوع جالب این بود که چرا دکتر کوثری متوجه نشد  نباید راجع به آرگو های بین جنسی صحبت کند. مطمئنم که دکتر کوثری هیچ علاقه ای به خط شکنی و مخالف خوانی ندارد ولی ماهیت سرحدی مناطق ممنوعه در رسانه های ایران موجب ایجاد  سطح و مناطق  و نه خط قرمز بحث و گفتگو  و در رسانه شده است که نه تکلیف تهیه کننده مشخص است و نه مجری و نه مهمان. این مناطق روز به روز و هفته به هفته تغییر موقعیت می دهند یک سال یک موضوع بی خطر است سال دیگر ممنوع یکماه می شود راجع به گرانی میزگرد برگزارکرد هفته بعد اسم تورم موجب دردسر است یک هفته یکی با روبانی قرمز اعلام می کنه که مجبوریم نهضت کاندوم راه بیاندازیم هفته دیگه اسم آرگو های بین جنسی را نمی شه اورد. تهیه نقشه مناطق ممنوع سخن در ایران کاری بیست چهارساعته است که ربطی به قانون و مصوبه خاصی ندارد. و لابد با ارگویی که همه قادر به کشف رمز ش نیستند اعلام می شود. در هر صورت هر تبیینی که برای این پدیده ارائه کنیم  کشف مناطق ممنوع به علمی شهودی احتیاج دارد که ظاهرا به دکتر کوثری هم عطا نشده است.