به نظرم همه می دانند که امانپور در ایران است و کجاها رفته یا نتونسته بره، اینهمه خبر و نظر درباره یک خبرنگار ناشی ازتاثیر محتملی است که امانپور می تواند روی نگرش مخاطبان جهانی نسبت به مسایل ایران داشته باشد. این موقعیت بیانگر لااقل دو کاستی در سیاست گذاری رسانه ای کشور است.اول بیانگر اهمیت و تاثیر سوپراستار های خبری در جلب و حفظ مخاطب یک رسانه است. این شهرت بیش از آنکه مدیون مهارتهای حرفه ای امانپورها باشد ناشی از برنامه ستاره سازی رسانه هاست و کارکرد این سوپرخبرنگاران برای یک رسانه مانند تاثیر ستاره ها در سینما ست و این روند دقیقاْ چیزی است که تا چندی قبل به صورتی برنامه ریزی شده در صدا و سیما و مطبوعات با آن مقابله می شد .
دوم : بیم و امید ابراز شده و نشده مسئولان از حضور و کار کنترل شده و محدود امانپور بیانگر باورشان به ناتوانی نظام رسانه ای کشور در تصحیح تاثیرات احتمالاْ نامطلوب پیامهای ارسالی امانپور به دنیا ست. که همه مان را مجاب می کند که صدای ایران در حیاتی ترین مسایل مربوط به ایران در جهان شنیده نخواهد شد.
پ.ن:اینجا رو هم ببینید.