روابط عمومی و بحران های بین الملل

با توجه به بحران های پیش آمده برای فوتبال کشور و اعلام تعلیق فوتبال ایران ٬ سازمان تربیت بدنی دچار بحران شده است.  بحرانی که قابل پیش بینی بود.اما آنچه این بحران قابل پیش بینی را به یک بحران واقعی تبدیل کرد ٬ بحران کلانی به نام بحران مدیریت است که قادر به مطالعه پیش بینی و برنامه ریزی نبود. در اینجاست که روابط عمومی نقش فعال و تعیین کننده ای پیدا کرده و می تواند بحران مدیریتی را کاهش دهد. روابط عمومی جای مدیر قرار نمی گیرد اما آن بخش از مدیریت را که با سازمان های دیگر و رسانه ها و افکار عمومی سر و کار دارد اداره می کند . روابط عمومی مانند شیر فلکه ای به راه مدیریت و دیگر سازمان ها و رسانه ها قرار می گیرد و اطلاعاتی را که باید جریان یابد یا اطلاعاتی که نباید نشت کند را تنظیم می کند . بنابراین روابط عمومی ها قطعاْ یکی از مهمترین و موثرترین عوامل در کنترل بحران می باشند .

بر هیچ کس پوشیده نیست که در کشور با ضعف روابط عمومی در بخش ها و سازمان های مختلف روبرو هستیم و اینک نمونه ی بارز آن را در روابط عمومی سازمان تربیت بدنی شاهد هستیم. اطلاعات ناقص و ضد و نقیضی که در این رابطه از طریق رسانه ها پخش می شود شاهد این مطلب است. بطور مثال در حالیکه گروهی از مسئولین ارسال هر گونه نامه ای از فیفا را انکار می کنند ٬ نایب رئیس فدراسیون فوتبال در زمان صفایی فراهانی و نماینده AFC برای نظارت بر اصلاح اساسنامه کشور های آسیایی بارها عنوان کرده که فیفا از چهار سال و نیم قبل با ایران مکاتبه کرده است.

با توجه به مطالب ذکر شده به طور خلاصه به چند وظیفه کلیدی روابط عمومی در زمان بحران اشاره می شود:

۱.انتخاب یک سخنگو و آماده سازی او برای پاسخگویی به رسانه ها.

۲.مطلع ساختن همه ی دست اندر کاران سازمان . شایعات می تواند از درون سازمان آغاز شود .

۳.برگزاری سمینار هایی درباره فعالیت های سازمان.

۴.ارسال مطالب به روز نامه نگاران و ستاد سردبیری اخبار.

۵.برقراری تماس مستمر با رسانه ها و فراهم کردن اطلاعات جدید برای آنها.

۶.روابط عمومی ها نباید بعد از گذر از بحران آن را به فراموشی بسپارند ٬ بلکه باید با ارزیابی برنامه بحران به بررسی مدیریت ارتباط با رسانه ها در زمان بحران بپردازند و نقاط قوت وضعف خود را برای بهبود برنامه های آتی مورد تجزیه وتحلیل قرار دهند.