تلویزیون و عصر چهارم نشانه ها

بودریار می گوید رسانه ها نقش حساسی در مخدوش کردن واقعیت و دروغ ایفا می کنند. و این قابلیت را با سیر تحول نشانه ها توضیح می دهد. به نظر بودریار نشانه ها چهار مرحله را گذرانده اند در مرحله اول تصویر بازتاب واقعیت است سپس تصویر نقابی بر واقعیت شد و در مرحله سوم نمایانگر عدم حضور واقعیت و سرانجام در عصر پست مدرن تصویر هیچ ارتباطی با واقعیت ندارد. و این وضعیت را که در آن تصاویر هیچ ارتباطی به وضعیت واقعی ندارند را وضعیت فرا واقعی یا وقعیت حاد می نامد. با توجه به این که محصولات رسانه های جمعی در دسترس همگان قرار دارند  در نتیجه مرز بین حقیقت و دروغ و واقعیت و شبه واقعیت مخدوش می شود. آدم ها با امواجی از تصاویر روبه رو هستند که با سرعتی به مراتب بیش از همیشه به سئوالات آنها پرتاب می شود و فقط حجم و تنوع اخبار و اطلاعاتی که به سوی آنها سرازیر می شود. و جار جنجالی که با خود دارند کافی است تا مجالی برای بحث و داوری معقول و مستدل به جای نگذارد. به نظر پست مدرنیست ها خارج از آنچه که در رسانه ها می بینیم و می خوانیم و می شنویم واقعیت دیگری وجود ندارد. رسانه ها در نگاه پست مدرن نه به بازنمایی واقعیتی از پیش موجود بلکه به تولید امر واقعی می پردازند و تکنولوژی رسانه پلی است که لحظه عبور از امرواقع به دروغ را مخدوش می کند.و در این رسانه ها دال ها به استقلال از مدلول رسیده اند.نگاه پست مدرن به مخاطب هم او را چندان جدی نمی گیرد و حداکثر مقاومتی که برای او قائل می شود سیاهچالگی است که با جذب اطلاعات و اخبار بی نهایت زیاد ازخود واکنشی نشان نمی دهد. نگاه بودریار در بحث از رسانه عموما معطوف به تلویزیون است بودریار با طرح بحث انکار فلسفی مفهوم تمایز ــ میان فعال و منفعل، برای مثال، یا میان فرستنده و گیرنده ــ از خود در برابر اتهام تقدیرگرایی تکنولوژیک دفاع می‏کند، بحثی که به او این امکان را می‏دهد تا بگوید تلویزیون قابلیت جعل (monipulation) واقعیت را دارد و این‏که مخاطبان تلویزیون در برابر اعمال تمامیت‏گرای سیلان بی‏پایان آن، نقشی فرعی دارند. هر چند امروزه چنین نگاهی به  تلویزیون و مخاطب  با تحقیقات و مشاهدات بعدی از اعتباری برخوردار نیست و کسانی چون فیسک و آنگ و.... راهبردهای مختلفی که مخاطبان برای کسب قدرت در برابر رسانه اتخاذ می کنند را نشان داده اند .این روزها مدیران تلویزیون باید امیدوار باشند که  این یک بار حق با بودریار بوده باشد.تا خون حقیقت پرده سوت دروغ را رسوا نکند.