روز جهانی تلویزیون

بیست و یک نوامبر از ۱۹۹۸ به ابتکار دبیرکل سازمان ملل روز جهانی تلویزیون است.هدف از این نامگذاری ترغیب دولتها و تلویزیون ها به برنامه سازی و تبادل برنامه در زمینه های صلح و توسعه و فرهنگ بوده است. بهانه ای است برای هر تلویزیون که یک سال خود را با این معیارها بسنجد. قضاوت در مورد تلویزیون ما با چنین معیارهایی به دلیل محدودیتهای کمتری که برای دست اندکاران آن در این زمینه ها وجود دارد منصفانه تر است. این که در یکسال گذشته چقدر تلویزیون به گسترش صلح کاهش شکاف ها و گسست ها در ایران و جهان کمک کرده چقدر در جنگ فیل ها نگاهش به چمنی بوده که لگدمال می شده .چقدر به فرهنگ به مثابه معنای مختاری که افراد برای زندگی شان انتخاب کرده اند پرداخته شده است. چقدر همراه و همگام کودکان و جوانان بوده و چقدر همزبان دورترین پیرزنی بوده که در پشت کوهی خواسته تنهایی خود را با تلویزیون تقسیم کند. همه و همه سئوال هایی است که تلویزیون در چنین روزی باید به انها جواب دهد. سوای برنامه های پنج ساله و ده ساله و راهبردها و برنامه ها چقدر می شود با تلویزیون ما زندگی کرد . چقدر  تلویزیون سیمای زندگی ماست؟

شبکه های اجتماعی فرصت ها و تهدیدها

شبکه های اجتماعی، فضاهایی هستند که در دنیای مجازی، برای ارتباط میان افراد مختلف، با سطوح مختلف دسترسی، همانند فضاهای واقعی، به وجود می آیند. ایجاد ارتباطات جمعی و میان فردی، تشکیل اجتماعات مجازی، اطلاع رسانی، تبادل اطلاعات و نظرات از شناخته شده ترین کارکردهای این فضاها هستند.......

برگزاری جشنواره سراسری وبلاگ نویسی " حماسه نگاران بسیج و انقلاب اسلامی

ثبت نام اینترنتی دوره آموزشی کوتاه مدت تربیت مجاهد مجازی

بسیجیان باید در فضاهای مجازی حضوری فعال داشته باشند

باید لشگرمان را در عرصه فناوری اطلاعات آماده کنیم

نشست  شبکه‌های اجتماعی، فرصت‌ها و تهدیدها

معترضین انتخابات ایران برنده جایزه وبی شدند

سمینار ایران یک انقلاب توئیتری

تربیت افسران ارشد اینترنتى براى مقابله با دشمنان

ایجاد ۱۰۰ وبلاگ در یک روز توسط بسیجیان زاهدانی

شبکه وبلاگی بسیجیان ۵ دانشگاه مشهد تشکیل می شود

عضویت در فیس‌بوک مانع خروج از کشور نیست

بزرگداشت هشت ماه نبرد سایبری

ضرغامی:ماموریت غیرممکن۲

کی ضرغامی رو دوست داره؟متن حکم که منتشر شد بازتاب گلایه ها و انتظارات رهبری که  صریحترین و بی پیرایه ترین بیانش را در جواب محمود وحیدنیا پیدا کرده بود توش دیده می شد. ضرغامی و صداو سیما قبل از این اعتماد مشروط  هدف انبوه اعتراضات شدیدتر از سوی معترضین و گروههای سیاسی بودند.ظاهرا این روزها هیچ کس ضرغامی و سازمانش را دوست ندارد .سال ششم ضرغامی سال سختی است  که اثری از آن خوشبینی اولیه برای تغییر در رویه های صداوسیما که با رفتن لاریجانی به وجود آمده بود باقی نمانده است.انتظار اصلی دولت از صدا و سیما قدرت تاثیر و نفوذ است هر چه گسترده تر و هر چه بیشتر.قدرت یک رسانه به صورت پایدار تولیدی داخل سازمانی نیست.رسانه های جمعی برای نفوذ و تاثیر باید رسانه ای برای جمع باشند و هر چه این جمع جمعتر باشد آن رسانه هم رسانه تر خواهد بود .بدون قضاوت ارزشی یک رسانه جمعی در جوامعی که دارای همگنی فرهنگی بالایی هستند قدرت بیشتری دارد تا جوامع متنوع و دارای تکثر فرهنگی و ارزشی. رسانه ها نهادهای ضعیفی هستند که مجبورند مشروعیت اقتدار و مقبولیت خود را از بیرون نهاد رسانه تامین کنند و معمولا چنین  کاری را با گسترش پایگاه و قدرت اجتماعی رسانه انجام می دهند. هرچه پایگاه اجتماعی و طبقه فرهنگی  یک رسانه قوی تر و بزرگتر باشد آن رسانه دارای قدرت و نفوذ بیشتری خواهد بود. قدرت رسانه تنها بازتاب قدرت طبقه فرهنگی و ارزشی یک رسانه است و چیزی نیست که به صورت ابزاری و تکنیکی در دراز مدت قابل تولید و ماندگاری باشد. حال در جوامعی که دارای چندگانگی های ارزشی و فرهنگی شدید و عمیق بوده  و این ارزشها در تقابل و نبرد  فرهنگی و اجتماعی و سیاسی هستند و شکاف های ارزشی آن به عمقهای غیر قابل عبوری رسیده اند امکان تصور رسانه ای بر فراز  جامعه که بر این شکاف ها پل بزند دشوار به نظر می رسد. هر رسانه ای تنها بخشی از این نزاع فرهنگی و اجتماعی است و تنها می تواند بر پایه یکی از این نگرشهای ارزشی به تولید بپردازد.و هیج رسانه متمرکز و واحدی نمی تواند در یک زمان در هر دو جبهه بجنگد. و حضور آگاهانه اش در سمت دیگر شکاف تنها می تواند تاکتیکی و ابزاری باشد. ماموریت ضرغامی برای تغییری در جهت کارا و فراگیر کردن نفوذ و قدرت  صدا و سیما تا وقتی که عزم و اراده ای برای حل و کاهش شکاف های فرهنگی و اجتماعی موجود و فعال در جامعه و از بین بردن تقابل ها وجود ندارد ماموریتی غیرممکن باقی خواهد ماند .و نوشداروی ضعف این رسانه جایی است که دستان ضرغامی از آن کوتاه است. 

دوباره سیج

با این وضعیت یه پست در میان باید بگی سیج باز شد سیج بسته شد. ولی اونقدر ژورنالهایی که بازن ارتباطاتی و پر پیمان هستن که به شرمندگی گفتنش می ارزه. خلاصه اینکه سیج بازه.

نقش رسانه های جدید در انتخابات ریاست جمهوری ایران

 رسانه های جدید بخشی از دیروز ما را ساخته اند و همچنان در وسط میدان تعاملات جمعی مان هستند . نقطه عطف این نقش در انتخابات ریاست جمهوری و حوادثث قبل و بعد  آن بود که در تعابیری انقلاب توئیتری هم نامیده  شد. متنی که در پی می آید برگردان  گزارش  پنل گفتگو در مورد نقش رسانه های جدید در انتخابات ریاست جمهوری ایران است که در جولای 2009 توسط sima برگزار شده . طبیعتا نشستی که توسط موسسه ای آمریکایی و  در جهت اهداف آن جامعه برگزار شده چشم انداز خاص خود را برای تفسیر وقایع خواهد داشت. ولی در این کویر تحلیلی  می تواند بهانه ای باشد برای شروع به دیدن و نزدیک شدن به موضوع با چشمهایی ایرانی.

تکنولوژی های رسانه های جدید نقش اساسی در حوادث پیش و پس از انتخابات بازی کردند و به ادامه دادن این نقش در حوادث جاری هم علاقه نشان می دهند. شبکه های اجتماعی مانند توئیتر- فیس بوک- و وبلاگها راهی را که شهروندان ایرانی به یکدیگر مرتبط می کرد عوض کرد. از تصاویر برداشته شده توسط موبایل از خشونتهای خیابانی که بقیه رسانه ها نمی توانستند پوشش دهند تا فید های توئیتر برای سازماندهی اعتراضات جمعی .رسانه های جدید برای همیشه ماهیت مشارکت شهروندان را نه تنها در ایران بلکه در کل دنیا عوض کردند. علیرغم اهمیت بسیار زیاد این تکنولوژیها در انتخابات و حوادث مرتبط  با آن اطلاعات کمی در مورد چگونگی کارکرد آنها وجود دارد.امکانات این تکنولوژیهای جدید برای دموکراسی در ایران چیست؟چگونه دولت و اپوزیسیون از این ابزار علیه یکدیگر در میدان جنگ اینترنتی استفاده می کنند؟چطور حکومت ایران در  سانسور و یا کنترل استفاده از این ابزار جدید ناموفق است؟در سخنرانی ها و گفتگوهای انجام شده در  خلال پنل بحث برگزار شده توسط مرکز بین المللی یاری رسانه ها (CIMA) عاملین رسانه های جدید- متخصصین ایران و علاقه مندان موضوع  سعی کردند که نقش رسانه های جدید در انتخابات ایران و قابلیتهای این تکنولژیها را برای کمک به حرکتهای دموکراتیک روشن سازند.

ارتباطات از رخداد تا سمینار

جمعه که دکتر خرمشاد تو تلویزیون با یه مجری (که خلاقانه ترین سئوالش این بود که آی دکتر شما که تو فرانسه درس خوندین مشکلی ندارین )راجع به علوم انسانی و قضایای فعلی صحبت می کرد.گفت که علوم انسانی ما حتی سوای این انتقادات ایدئولوژیک با معیارهای سکولار هم چنگی به دل نمی زنه و اگه کسایی حس می کنن که تعطیلی علوم انسانی کلا بی اشکاله یه بخشیش به ضعف علوم انسانی و عدم انجام وظایفش بر می گرده و اینکه هنوز علوم انسانی ما تمایل به روشنفکرنمایی و اپوزسیون گری داره و به اصطلاح دل به کار ملک و ملت به عنوان عالم علوم انسانی و اجتماعی نمی ده و مثالش هم موضوع تاریخ معاصر بود که همه آثاری که ارزش خوندن داشته باشند ترجمه ای هستند. و ... هر چند جواب این گلایه ها را سالهاست که علوم انسانی چی ها با نظریه انباشت غیر کاربردی دانش انسانی و اجتماعی در ایران داده اند. ولی مثل غالب چنین مواردی واقعیت باید چیزی  بین این دو نگاه باشد. چند وقت قبل که سایت گروه علوم سیاسی دانشگاه تورنتو  رو می دیدم. از جمله کتابهای در دست انتشارشون از رونالد دایبرت انقلاب سایبر ایران  بود .سرعت به روز بودن و عینیت تحقیق  جالب بود.  دیروز و پریروز که اینجا کنفرانس دین و رسانه بود مرور عنوان مقالات و شرکت کننده ها  بیشتر نشانگر  ذهنیت گرایی کلی گویی و  مقدماتی بودن یک علم اجتماعی است. و اگر تحقیق  کاربردی ای هم هست توسط  تازه واردانی انجام شده که یکی از اسمی ها هم خودشو بهش بچسبونده. شرح یک نشست انجمن علمی ارتباطات را  به عنوان نگاه از درون  هم که دیدید  و وقتی  همه اینها را در کنار بحر طویل مدعیان و کلید داران این حوزه بگذارید. قصه کارگاه آفتابه لگن  و سفره خالی دانشجو و جامعه است.و تو چنین فضایی  هست که هنوز میشه تو کنفراس به عنوان سخنران کلیدی شعر خوند. و سعید مدنی می تونه همون حرفهایی را برا تبیین و ارائه راهکار به مردم بزنه که سی سال قبل هم می شد گفت. خلاصه این که فعلا از تنور این علم نانی برای مردم گرم نمی شود.اگه وضعیت مطبوعات و صداو سیما و روابط عمومی و فیلترینگ و فرهنگ عمومی ما چنین و چنان است بخشی اش به خاطر عدم انباشت دانش کاربردی ارتباطات است.