تپه مقابل کنگره آمریکا روز بیستم فوریه (اول اسفند) شاهد تظاهراتی در مخالفت با جنگ احتمالی آمریکا علیه ایران بود. این تجمع در کمتر از پانزده دقیقه سازماندهی شد و خبر برگزاری اش دهان به دهان، از گروهی به گروه دیگر بازگو شد. تظاهرکنندگان روی پلاکاردها و تیشرتهای خود شعارهای ضد جنگ نوشته بودند و شعارهایی مثل «بوش، جنایتکار است!» و «با کودکان ایرانی نجنگید! با کودکان فلسطینی نجنگید!» زمزمه میکردند.به احتمال زیاد اولین چیزی که پس از شنیدن واژههای «تظاهرات»، «راهپیمایی» یا «میتینگ» به ذهنتان خطور میکند، تعداد زیاد مردم «واقعی» هستند که با در دست داشتن پرچمها و پلاکاردها در جایی «حقیقی» گرد هم آمده اند و با شعارهایشان می خواهند از فرد یا موضوعی حمایت کنند یا مخالفت خود را نشان دهند. در حالی که تمام گزارش بالا یک گزارش واقعی از یک سرزمین مجازی است به نام «زندگی دوم».
دنیایی از جنس بلور
من توام یا تو منی؟
دنیای مجازی که با فضایی سه بعدی به انسانها امکان دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به «زندگی» بپردازند، پانزده سال پیش فقط تصوری جسورانه در رمان «اسنو کرش» نوشته نیل استیفنسن بود. اما این دنیای ماورایی یا «متاورس» اکنون به فضایی دست یافتنی تبدیل شده که «زندگی دوم» یکی از موفقترین نمونه های آن است.بسیاری از شرکتهای بزرگ در دنیا مشغول خریدن فضا و امکانات در این سرزمین مجازی هستند. آدیداس، تویوتا، آی بی ام، جنرال موتورز و سان مایکروسیستمز از جمله این شرکتها هستند. دانشگاههای معتبر از جمله دانشگاه هاروارد و دانشگاه فنی دلفت کلاسهای مجازی خود را در «زندگی دوم» برپا کرده اند و هزاران سخنرانی و سمینار در این فضای مجازی انجام شده است.شرکت هتلسازی استاروود در این سرزمین، هتلهای مجازی میسازد و خبرگزاری رویتر چند ماهی است که دفتر خبری خود را در این سرزمین راهاندازی کرده و وقایع و اتفاقات «زندگی دوم» را پوشش میدهد. سوئد هم اولین کشوری است که اعلام کرده، قصد دارد در این دنیای مجازی اینترنتی سفارتخانه داشته باشد.تمام این نسخهبرداری ها و شبیه سازی ها، رفته رفته مرز میان دنیای واقعی و مجازی را کمرنگ می کند و نشانه ظهور عصر تازه ای در ارتباطات است؛ جایی که تصویرسازی های گرافیکی و فایل های کامپیوتری جایگزین فعالیتهای «واقعی» می شود.
«نه» به جنگ: از ویتنام تا ایران
گروههای سیاسی، اجتماعی و مذهبی با بر پا کردن تجمع ها، باشگاه ها و حتی عبادتگاههای خود، این فضای تازه را برای ترویج و تبلیغ نظرات خود برگزیده اند. نمونه تازه ای از این فعالیت سیاسی - اجتماعی، تظاهرات ضد جنگ با ایران بود؛ جایی که مخالفان جنگ با Avatarها یا شکل و شمایل مجازی خود حاضر شدند و تابلوهای اعتراض آمیز در دست گرفتند و فریاد زدند.پلوت تریسر از SLLU* (گروه «اتحاد چپ» زندگی دوم) در گفتوگویی با «سکندلایف هرالد»، روزنامه ای که درباره رویدادهای این فضای مجازی منتشر می شود، گفت: «من فکر میکنم مهم است که همه مردم علیه رئیسجمهور جنگطلب ایالات متحده متحد شوند. خیلی مهم است که آن عده از آمریکاییهایی که صلحطلب هستند و حسن نیت دارند به او بگویند که تصمیمش را عوض کند. همچنین مهم است که دوستداران حقیقی ایالات متحده به بوش بگویند که اشتباه میکند. کودکان ایرانی بیگناهند، درست مثل کودکان عراقی. به جنگ و به هر ماجراجویی امپریالیستی آمریکا در خاورمیانه، «نه» بگوییم.»در میان تظاهرکنندگان، کسانی هم بودند که سابقه شرکت در تجمع ها و تظاهرات «واقعی» را داشتند. به عقیده این گروه، تظاهرات در دنیای مجازی هم می تواند کارکردی مثل تجمع در جهان واقعی داشته باشد.جان گیج از شرکت «سان مایکروسیستمز» که در این تجمع ضد جنگ شرکت داشت می گوید: «سالها قبل من یکی از سازماندهندگان تجمعی بودم که ۴۰۰ هزار نفر را علیه جنگ ویتنام بسیج کرد و ریچارد نیکسون را به دردسر انداخت. قرار بود که در جنگ ویتنام از بمب اتم استفاده شود و ما نگذاشتیم. همان کار را باید اینجا هم تکرار کنیم.»
* Second Life Left Unity