کاربردهای ۹۰

نود به چه کار می آید؟  اکثر مخاطبان فعال نود همان هایی هستند که در فضای سایبر  برای جنش سبز  فعالیت کردند. چنین مخاطبانی با فرض علاقه و دلبستگی به جنبش سبز و مثلا سر دادن شعار ننگ ما و داشتن چنین اعتقادی چگونه به تماشای نود می نشینند؟( به عنوان نشانه ای از این موضوع می شود به کمپینی که سال گذشته برای شکستن رکورد پنج میلیون مسیج برای نود در این فضا به راه افتاد اشاره کرد که اکثر شرکت کنندگان و فعالان آن کمپین همین وبلاگ ها ی سبز بودند. )

اجماع گسترده ای وجود دارد که تلویزیون رسانه مناسب برای ایدئولوژی سازی و ایدئولوژیک کردن جامعه نیست. پستمن چنین ویژگی ای را به ماهیت قطعه قطعه و نا متداوم پخش تلویزیونی نسبت می دهد که امکان تداوم و حفظ یک دیدگاه و ارزش بر فراز تمامی جریان نامقطع پخش را غیر ممکن می کند. به صورت فراکتالی این ویژگی عدم تداوم و آیتمیک بودن تلویزیون حتی در داخل یک برنامه هم نمود و حضور دارد. و همین خاصیت است که عملا جبهه گیری در برابر کل یک رسانه را بی معنی می کند چون در واقع هیچ کل معنی داری در جبهه روبرو  وجود ندارد .
به راه افتادن کمپین برای ایجاد رکورد مسیج  نود در سال گذشته در فضایی که عموما دارای دید انتقادی نسبت به صدا و سیماست نشانه ای از درک و استفاده هوشمندانه مخاطب از این نا همگنی های اجتناب ناپذیر تلویزیون و سعی فعال برای گشترش  آنهاست. چنین مخاطبی نود را  برنامه ای می بیند که در پایین ترین و عمیق ترین سطوح به تقویت ارزشهای مدرن و دید انتقادی و دموکراسی  می پردازد.و با چنین تحلیلی مخاطب فرضی ای که صبح کلیت صدا و سیما را زیر سئوال برده می تواند شب شرکت کننده مسابقه اس ام اسی نود باشد.که به مثابه اسب تروایی  همان شعار و اعتقاد را در داخل سیستم پیاده می کند. از منظر مدیران و برنامه ریزان تلویزیون نود اینجا و اکنون به عنوان دانه هایی برای کشاندن مخاطب به دام جادوی تلویزیون می تواند نگریسته شود که از دو قطبی مخاطب شهری و تلویزیون کم می کند. و خاطره بد تلویزیون را در ذهنها کم رنگ تر می کند.هر چند چنین دیدگاهی برای کوتاه مدت عاری از واقعیت نیست ولی در داز مدت نود کاری جز افزایش فاصله بیبن ایدئولوژی سازمان و مخاطبان و افزایش برد شعار ننگ ما نخواهد داشت.