رسانه های قدیم رسانه های جدید

تو همون گیر وا گیر ندا وخیابون و اشک آور آقای ضرغامی گفته بودند که می خواستند با فیس بوک وتوئیتر و ...به انقلاب ضربه بزنند. مهمترین تقابل ابیان شده در این گفتار نه تضاد انقلاب و دشمنانش که تضاد رسانه های قدیم وجدید است .می توان این گفتار ایشان را دلیلی بر قدرت غیر قابل انکار رسانه های جدید در ایران دانست که به حدی از کارایی و گسترش رسیده اند که در تحلیل های سیاسی اولین سطوح قدرت مورد اشاره اند. رسانه های جدید در تمامی دوره گسترش خود درجهان مورد استقبال سیاست مداران و ساختارهای سیاسی نبوده اند و به عناوین مختلف موردتخطئه قرار گرفته اند چنان که بری اکسفورد در مقاله دگرگونی سیاست یا ضد سیاست در کتاب رسانه های جدید و سیاست توضیح داده برای این عدم استقبال به دلایلی چون بی منطقی و سطحی بودن سیاست دررسانه های جدید -جزئی نگر بودن - تقلیل سیاست به مقوله ای فرهنگی و رشد دادن پادفرهنگ آنارشیستی وساختارناپذیری و ...غیرها شاره می کند که این خصوصیات هم به تفاوتهای ساختاری رسانه های جدید و قدیم در مورد تمرکز مالکیت بودجه گستره  و نوع فرایند ارتباط و مخاطب باز می گردد. که این تفاوت به حدی است که در تقسیم بندی تامپسون ازرسانه ها ارتباط در رسانه های جدید به ارتباطات غیر رسانه ای رودررو شبیه ترند تا ارتباطات رسانه ای کلاسیک. همچنین اکسفورد توضیح می دهد که رسانه های جدید به پیچیده شدن اجزای تشکیل دهنده یک فضای سیاسی و جایگاه افراد مشروعیت بخش منجرمی شوند. ولی در نهایت این رسانه ها در صورت همراهی رسانه های قدیم به تمایل به همزیستی با آن دارند. این توضیحات از خصوصیات این رسانه ها با نقشی که امروزه فیس بوک توئیتر بالاترین و ....در نا آرامی های بعد ازانتخابات دارند .که به هماهنگ سازی و برنامه ریزی برای آینده پرداخته می شود. -آن چنان که دکتر آشنا در مصاحبه اش بار ادیو گفتگو اشاره می کند.- تجربه تازه ای از کارکرد رسانه های جدید در یک فعالیت سیاسی است. که خروجی آن نه آنارشیسم و غیر عقلایی بودن که حسابگری و آینده نگری است. به نظر می رسد چنین کارکردی برای این رسانه های جدید بخاطر عدم همراهی و وجود رسانه های قدیمی که بستر اصلی فضای عمومی رابه نوعی بازتاب می دهند باشد. برای رئیس بزرگترین رسانه کشور نباید شکست دادن توئتر وفیس بوک به کمک دوستان غیر رسانه ای افتخار بزرگی باشد که با توجه به ماهیت این رسانه ها رسانه بزرگ در صورتی موفق بودهاست که رسانه های کوچک و جدید در فضایی فعالیت کنند که توسط رسانه اصلی تعیین شده است. ولی امروز  تفسیر و درک از رسانه قدیم در فضا های سایبر  ازجایگاهی انجام می شود  که استوارت هال جایگاه معارضه می خواند.و رسانه های جدید باتمام ضعف های ساختاری خود  جایگاه خود به عنوان منبع مطمئن و متکثر خبر و تحلیل در بین بخشی از با سواد ترین مخاطبان تلویزیون محکم کرده اند. فضایی که ارتباطات به صورت دو طرفه برای مخاطب احترامی را به دست می دهد که در رسانه های قدیم فاقد آن بودند. به نظر نمی رسد مرور تمامی این پیامدها وخیلی موارد دیگر جایی برای احساس غرور و تبریک و اعتمادبه نفس برای آقای ضرغامی گذاشته باشد.