نا مناظره

یه ساعت نمیشه که اولین مناظره از مناظره های انتخاباتی تموم شد. فضای سرد برنامه و بی سر و سامانی اون باعث شده با همه خوبیایی که برنامه داشت. اونی نباشه که فکر می کردیم .مناظزه ها برای رای دهتدگان میانه که وابستگی فکری و فرهنگی با حزب فرد یا گروه مشخصی ندارن مهمندو مناظره بهترین روش اقناع دو طرفه است. ولی در برنامه ای که احرا شد. خنثی بودن رضا پورحسین و عدم تقابل و رقابت بین دو نفر باعث شد که دو نامزد رغبتی به اتخاذ راهبرد تهاجمی نداشته باشند. شبیه مسابقه رده بندی ای بود که بحاطر تکمیل جدول مسابقات اجتناب ناپذیره.حجب و حیا و تعارفات حاکم بر ارتباطات ایرانی آنچنان که اسماعیل میرفخرایی تقدیسش می کنه باعث شد پرده تعارف دریده نشه. برای ما الگوی چالش تلویزیونی نوده که دست رو نقطه تماس گذاشته و با آگراندیسمان کردنش قضاوتو واسه بیننده راحت می کنه. با این الگو این برنامه به هدفش نرسید. و دلیل اصلی اونو میشه در مشخص نبودن نقطه مناقشه بین دو نفر و به صورت کلی تر مشخص نبودن دستور کار انتخاباته. و هر کس راچع هر موضوعی که دوست داشت صحبت کرد.و مجری وظیفه ای جز تنظیم زمان برای خود قایل نبود.سوای مسایل محتوایی میزانسن برنامه هم برای یک گفت و گو و مفاهمه تنظیم شده بود نه تقابل. به نظرم برنامه های بعدی و میان رقبای اصلی به لحاظ اهمیتی که برداشت مخاطبان از یرنده مناظره داره علیرغم مجری و دکور  رو نقاط تماس متمرکز بشه چون مطابق الگوی ایرانی ارتباط وقتی احتمال منفعتی باشه  هیچ اصلی ناگزیر نیست.  

پ ن: چقد بده که هیچ اصلی ناگزیر نباشه.الان مناظره دوم تمام شد و همونجوری شد که فکر می کردم. نمره مناظره دو طرفو نمی دونم ولی نمره اخلاق یه طرف صفر بود