لذتهای مخاطب

تقریبا هر قسمت از سریال.... که تمام میشود. گوشت به صدای مسیجی منتظر می ماند..موضوع قالب این مسیجها بخشها یی از برنامه های نمایشی پربیننده تر تلویزیون است که  محتوای آشکار ایدئولوژیک مذهبی یا سیاسی دارند. این مسیجها قالبا با هدف مبارزه با این ایدئوژی ها و کم کردن تاثیر آنها پخش می شوند که این کارکرد را با ساختار شکنی روایت و قرار دادن آن در  گفتمانی غیر از گفتمان داستان سریال که منجر به آشکار شدن تناقضات، تداعی ها، اهداف پنهان و .... داستان می شود انجام می دهند. چنین واکنشی از سوی مخاطبان تلویزیون به خوبی توسط  رهیافت دریافت که با استوارت هال از دهه 80 شروع شد قابل تبیین است. هال مواضع سه گانه ای را برای رمزگشایی از رمزگان تلویزیونی پیش بینی کرده بود. در موضع معارضه مخاطب متوجه منظور اصلی کدگزار-سازمان رسانه- هست ولی به دلایلی ایدئولوژیک آن رمزگان را متضاد درک می کند. تحقیقات بعدی توسط مورلی،آنگ،فیسک،رادوی،کاتز،.... نشان داد که تماشای تلویزیون غیر ایدئولوژیک تر از آن چیزی ا ست که هال تصور می کرد. به طوری که حتی افرادی که نمی توانند در جایگاه رمزگشایی موافق باشند  وقتی به تماشای تلویزیون می نشینند می توانند لذتهایی را برای خود کشف کنند. بدون آنکه مجبور به مواجهه با ایدیولوژی مخالف نهفته در برنامه باشند.در مجموعه های اخیر مخاطب ایرانی ای که نمی تواند موافق پیامهای سریال باشد.با باز کردن مفاصل پیام از هم آنرا در گفتمانی که تناقضات و درونمایه اصلی پیام سریال را نشان دهد مفصل بندی می کند. و با استفاده از رسانه ای میان فردی به اشاعه این جایگاه معنی سازی و مبارزه با رسانه بزرگ می پردازد. قالب دربافت کنندگان و باز پخش کنندگان این مسیج ها که در جایگاه مخالف نیستند و مشارکت در توزیع معنای جدید را به مثابه بخشی از تماشا و لذت مستتر آن انجام می دهند. که در مجموع به مصرفی شدن فرایند تماشا حتی در ایدئولوژیک ترین مجموعه ها در تلویزیون و پیام زدایی از برنامه ها می شود. و این فرایند مصرف تلویزیون امکان جایگاه های سه گانه لذت را برای مخاطب ممکن می کند.