ارتباط اف لاین در حال انقراضه.موبایل که دستتهه
آن لاینی. اینترنت هم که باشی آف لاین انتخابی از سر ناچاریه. هر بار که ازش
استفاده می کنی انتظار زیادی نداری. ناکارایی فرایند ارتباط،بدفهمی، و
بازخوردی که یا نیست یا وقتی هست که دیگه واست مهم نیست. یا اصلا یادت نمیاد که
بازخورد چیه و.... همه و همه نشانه ناسازی این شیوه با بقیه زندگیه . امروز حتی
فکر نامه نوشتن و منتظر جواب بودن غیر قابل تصوره انگار نه انگار که دبیرستان
که بودیم بچه ها واسه دخترای مدرسه هم مسیر نامه می نوشتن.الان فکر می کنی حتما
مال دوره کرتاسه ای که این چیزا یادت میاد . کاری به دلتنگی واسه اون دوره و دقت و
وقتی که می خواست ندارم ولی این تغییر باعث از بین رفتن مهارتهای ایجاد این نوع
ارتباط در اکثرمون شده که نمی تونیم دو خط درست و حسابی همون چیزی که منظورمون هست
رو طوری بنویسیم که طرف همونو بفهمه یا لااقل تو همون حدودا بفهمه.و شاید تا چند سال
دیگه و تکمیل گذار به آن لاین دوباره باید دنبال میرزاهایی بگردیم که بلدن یه چیزو
همون جور بنویسن که همونجور هم خونده شه.
این ربطی به تکنولوژی نداره ربط به ما آدماداره که اصولا هرحرفی میزنیم جزاصل کلام وموضوع اصلی رو. واین همونه که باعث بدفهمی ویانفهمی میشه.اینجوری بگم:به خدا من مخاطب نفهم نیستم گوینده بایدعاقل باشه دیگه.رمز های ذهنی مخاطب و گوینده لزومایکی نیست حتی دریک لحظه هر دو یک برداشت ویک حس ازیک موضوع نخواهیم داشت گوینده یاهمون ارتباط گر بایدخودش روجای مخاطب بذاره البته که مخاطب هم باید سعی کنه گوینده رو با فرهنگ خاص خودش بشناسه. در این مورد شاید یه مطلب رو وبم بذارم.
موفق باشی