بازی بلوتوث

تو متروی تهران کرج با بلوتوث روشن که نشسته باشید بوقهای موبایل شما را به فضای ارتباطی تازه ای می خوانند.که رسانه غالبش یک اینتراکتیو کامله که حتما جزء همان نانومدیاهایست که به نظرم بلاموضوع بودند.– اصطلاحی که وقتی برای اولین بار به عنوان پروپزال یکی از همکلاسیها شنیدم و به اندازه استاد راهنمای اون موقعش مسخره و بی معنی آمد- . شما فقط پیامهایی را که خودتان انتخاب می کنی رو می گیری . مرزی بین گیرنده و فرستنده وجود نداره .هر گیرنده ای با همان لوازمی که به عنوان گیرنده پذیرفته میشه به عنوان فرستنده هم کار میکنه. ارتباط تنها با تمایل فعالانه دو طرف تداوم می یابه و هر لحظه جای گیرنده و فرستنده عوض می شه.کنترلی جز گیرنده و فرستنده بر این ارتباط اعمال نمی شه .و بازخورد پیام با قطع یا تداوم ارتباط فهمیده میشه . و جذابیت گیرنده و فرستنده با نام و شکلی که برای خودتون انتخاب می کنید مشخص میشه . می توان به فواصل ارتباطی فاصله بلوتوثی رو هم اضافه کرد.نباید از قدرت بالقوه این رسانه و کارکردهایش- که در محتوای غالبی که منتقل می کند بازتاب می یابد و عموما بازتاب بخشهایی از وجود انکار شده و گاها متهوع جمعی ماست- به سادگی عبورکرد. آنچه هفته قبل در قرچک ورامین به صورت حرکتی جمعی و خشن بر علیه مهاجران خارجی بروز یافت پدیده ای بود که در اثر کارکرد این رسانه به وجود آمد و رسانه بزرگ را وادار به مداخله برای کنترل بحران نمود. دلیلی وجود ندارد که در آینده چنین ٍبدیده هایی را که تلفیقی از محتوای کاربر ساخته و منتشر شده با نانو مدیا ها روزافزون ست را در ابعاد بزرگتر شاهد نباشیم. ماهیت لیبرال تکنولوژیهای ارتباطی جدید چالشی بزرگ برای نظامهایی با مبانی فکری متفاوت به وجود آورده . که نمود آن را در استیصال دولت در برابر ارائه سرویسهای ارزش افزوده موبایل مانند ام ام اس می توان مشاهده کرد .که مثل تمام موارد قبلی با بلاموضوع شدن هر نوع تصمیم دولت حل خواهد شد.